“ ธี่หยด”หนังผี เปิดรอบปฐมทัศน์ สื่อมวลชน แขกผู้มีเกียรติ ผู้สมัครมิสแกรนด์กำแพงเพชร 2024 มากันล้นหลาม ต่อคิวลงชื่อนานนับชั่วโมง นางสาวนันทวัลย์ นิธิวงษ์ ผู้จัดการเมเจอร์ซีเพล็กซ์ โรบินสัน ไลฟสไตล์ กำแพงเพชร เอาใจลูกค้าเปิดฉายอีก 1โรง(ฟรี) ให้พอเพียงกับลูกค้าที่มายืนต่อคิวนับ500คน

สำนักงานข่าว นสพ.ST NEWS รายงานวันที่ 24 ตุลาคม 2566 เวลา 19.00น. นางสาวนันทวัลย์ นิธิวงษ์ ผู้จดการเมเจอร์ซีเพล็กซ์ โรบินสัน ไลฟสไตล์ กำแพงเพชร จัดกิจกรรมเปิดตัวหนังไทย ฟอร์มยัก “ธี่หยด”นำแสดงโดย ซุปเปอร์สตาร์เมืองไทย ณเดชน์ คูมิกิยะ รอบสื่อมวลชน ทางผู้จัดการ ได้เชิญสื่อมวลชน ผู้ประกวดนางงามมิสแกรนด์ กำแพงเพชร 2024 แขกผู้มีเกียรติ และประชาชนที่เดินมาลงทะเบียนหน้าโรงภาพยนตร์ 299 ที่นั่งไม่เพียงพอต่อความต้องการของประชาชนที่ทราบข่าว ว่าทางโรงภาพยนตร์ เมเจอร์ซีนีเพล็กซ์ เปิดรอบปฐมทัศน์ ให้ผู้ที่สนใจจะดูภาพยนต์รอบพิเศษ ดูพร้อมสื่อมวลชนและนางงามมิสแกรนด์ กำแพงเพชร 2024 ประชาชนยืนต่อคิวนับชั่วโมง หลายคนผิดหวัง ที่นั่ง 299 ที่นั่งหมดภายในพริบตา ผู้จัดการเมเจอร์ซีนีเพล็กซ์ โรบินสัน ไลฟสไตล์ กำแพงเพชร ใจดีเปิดฉาย “หนังธี่หยด”เพิ่มอีก 1โรงภาพยนต์ เพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของประชาชน ที่มาต่อคิวเป็นเวลานาน หางตั๋วภาพยนตร์ ยังนำไปแลก ป๊อปคอ์รน และเป๊บซี่ ขนาดใหญ่ฟรี เป็นที่ประทับใจ” น้องมาย โรงเรียนกำแพงเพชรพิทยาคม”ซึ่งเป็น แฟนคลับ นักข่าวสาว 7 ดรุณี นสพ.ST NEWS ที่มาดูหนังรอบสื่อมวลชน ได้ติดตามอ่านข่าวจาก นสพ.ST NEWS ออนไลน์ พอทราบข่าวเลยชวนเพื่อนและญาติมาดูรวม 8ที่นั่ง “หนัง ธี่หยด” จากเรื่อง เล่าหลอน Pantip พันทิป สู่หนังผี ฟอร์มยักษ์แห่งปี 2566 แรงบันดาลใจมาจากตำนานเล่าเรื่องสยองขวัญบนเว็บไซต์(Pantip) มีคนติดตามกว่า 5ล้าน ที่มาของคำว่า “ธี่หยด” สร้างจากเค้าโครงเรื่องจริง ของนายกิตติศักดิ์ กิตติวรยานนท์ ซึ่งเขียนเรื่องเล่า ธี่หยด ที่เกิดขึ้นในจังหวัดกาญจนบุรี พ.ศ. 2515 ลงบนเว็บไซต์ (Pantip) เมื่อปี 2558 จนกลายเป็นเรื่องสุดพิศวงศ์ สะพรึงกลัว ที่ถูกเล่าปากต่อปาก มีคนติดตามกว่า 5ล้านคน จนเกิดกระแสอยากให้สร้างเป็นภาพยนตร์ “เรื่อง”เล่า ธี่หยด

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นใกล้ตัวมาก คนที่เล่าให้ฟังคือแม่
ของผมครับ ตอนนั้นแม่ผมยังเป็นเด็กวัยรุ่น อายุราวๆ 15

• 16
  (เป็นตัวเลขประมาณการณ์ แม่มีพี่ชาย 3 คน น้องสาว 2
  คน น้องชาย 1 คน แม่และน้องสาวอีก 2 คนสนิทกันมาก
  เพราะเกิดไล่เลี่ยกัน
  ไปไหนก็ไปด้วยกัน รวมถึงไปเรียนหนังสือก็ไปด้วยกัน
  สมมุติว่าน้องของแม่ คนแรกชื่อแย้ม (อินเทรนด์หน่อย)
  ลักษณะจะเป็นผู้หญิงเรียบร้อย
  อ่อนหวาน เงียบๆ อีกคนชื่อเย็น จะเฮี้ยวๆ แก่น ร่าเริง
  ทุกวันตอนเช้าหลังจากช่วยทำงานบ้านและงานในไร่
  เสร็จ แม่ผมและน้องๆ (น้า)ก็ต้องเดินเท้า หลาย กม. เพื่อ
  ไปเรียนหนังสือ อย่างที่ทราบกัน
  สมัยก่อน ถนนหนทางไม่ได้สะดวกสบายเหมือนทุกวันนี้
  ถนนเป็นดินลูกรัง 2 ข้างทาง บางช่วงก็เป็นไร่นา
  บางช่วงก็เป็นผักสวนครัวที่ชาวบ้านแถวนั้นปลูก หรือ
  บางช่วงเป็นป่ารก เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ และมีอยู่ 1 ต้น
  ที่ตรงโคน
  มีศาลไม้เก่าๆ ตั้งอยู่ เดินผ่านไป-มา แม่ผมเล่าว่าก็
  ยกมือไหว้ทุกครั้ง
• 2 คนช่วยประคองน้าแย้มกลับมาที่ห้อง พอได้ยินเสียง
• คนน้าเย็นก็โผล่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า เข้าไปถามแม่ผมว่า
• มีอะไรกัน แย้มเป็นอะไร?
• แม่ผมก็กำลังจะเล่า แต่ลุงยอดสั่นหัวไม่ให้เล่า บอกให้
• พาแย้มไปนอน น้าเย็นก็ถามแย้มเป็นอะไร น้าแย้มก็ตอบ
• แบบปกติไม่ก้าวร้าว แบบปกติ แบบที่เป็นตัวเอง ว่าเจ็บ
• ท้อง
• เสร็จแล้ว แม่กับลุงยอดก็เดินออกมานอกห้อง แม่ผมก็
• ถามต่อ มันเกิดอะไรขึ้น อยากรู้ ลุงยอดก็เริ่มเล่าว่า
• นั่งคุยกับลุงยักษ์, ลุงยศว่า แย้มดูแปลกๆ ไม่ค่อยพูดจา
• พูดก้าวร้าว วันๆเอาแต่นอน
• แล้วช่วงที่ลุงยักษ์ไม่อยู่ ก็มีเสียงอะไรแปลกๆทุกคืน ลุง
• ยักษ์บอกว่ารู้สึกเหมือนกัน เดี๋ยวคืนนี้ลองนั่งดูสิว่าจะมี
• อะไรรึเปล่า
• ทั้ง 3 คนก็นั่งรอ จน ยอดกับยศหลับไป จนลุงยักษ์มา
• ปลุก บอกว่า นั่งสูบบุหรี่อยู่ กำลังจะหลับ เห็นแย้มเดิน
• ออกไปทางหลังบ้าน
• ทั้ง 3 คนก็เดินตามออกไป พอไปถึงประตูกำลังจะเปิด
• ก็ได้ยินเสียง สวบ สวบ เหมือนใครเหยียบใบไม้อยู่ ดังมา
• จากหลังบ้าน
• ลุงยักษ์เดินไปหยิบปืน แล้วเปิดประตูออกไป ไฟส่องไป
• ทางต้นเสียง ด้านนอกมีแต่ความมืด ส่องกันครู่นึง ก็เห็น
• น้าแย้มยืนหันหลัง
• โงนเงนไปมา
• ช่วงเช้าหลังจากทำงานเสร็จ ก็ต้องไปโรงเรียน เพียงแต่
• วันนี้น้าแย้มอาการไม่ดีขึ้น ไข้ขึ้นสูง แม่จึงไปโรงเรียนกับ
• น้าเย็นแค่ 2 คน
• เหตุการณ์เป็นแบบนี้อยู่ 2-3 วัน อาการน้าแย้มไม่ดีขึ้น
• เลย และที่แปลกคือตอนกลางคืน จะสะดุ้งและกรี๊ดดังลั่น
• บ้าน บอกแม่ (คุณยาย)
• ว่ามีคนเข้ามาจะทำร้าย อะไรประมาณนั้น แต่ก็ไม่มีใคร
• เชื่อครับ คิดว่าคงจะฝัน วันรุ่งขึ้นคุณตาผม ก็ไปตามหมอ
• มาดูอาการ
• หมอก็บอกว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ ให้ยา นอนพักอีกสัก 2-3
• วันก็หาย แต่ลงท้ายอาการก็ยังไม่ดีขึ้น ซ้ำยังทรุดลงด้วย
• ตอนกลางคืนน้าแย้มก็ยังฝันเหมือนเดิมทุกวันว่ามีคนเข้า
• มาทำร้าย จนแทบไม่ได้นอน โทรม หน้าตาหมองไม่มี
• แรง
• จนผ่านไป 7 วันถึงตอนนี้ครับ พี่ชายคนโต (คุณลุง) ก็คุย
• กับคุณตาว่า มันดูแปลกๆแล้วนะ แล้วมาถามแม่ผมว่า
• ไปซนอะไรที่ไหนมารึเปล่า?
• แม่ผมก็บอกว่าเปล่า วันนั้นลุงผมก็ออกไปข้างนอกและ
• กลับเข้ามาตอนประมาณบ่ายๆ พาหมอยา ไม่ใช่หมอผี
• ถือมีด ห้อยประคำนะครับ ประมาณ หมอยาหมอตำแย
• แต่ก็คงพอมีวิชา ผมก็ไม่รู้เรียกยังไง หลังจากหมอคนนั้น
• เข้ามา ก็เดินเข้าไปหาน้าแย้ม น้าแย้มก็สวัสดี
• บอกน้าจ๋ช่วยหนูด้วยมีคนจะมาทำร้าย หมอยาก็บอก
• ไม่มีอะไร หนูแค่ฝันไป (น่าสงสารนะ พูดไปก็ไม่มีใคร
• เชื่อ)
• หลังจากตรวจดูอาการพร้อมให้ยาแบบสมุนไพร ก็เดิน
• เลี่ยงออกมาคุยกับ ตา, ยายและก็ลุงผม (ช่วงนี้แม่ไม่
• ได้ยินนะครับ ลุงมาเล่าให้ฟังทีหลัง)
• หมอยาบอกว่าน้าแย้ม ลักษณะเหมือนคนโดนของหรือ
• อาจแค่ยังไม่หาย ไข้ก็ยังไม่รู้ ให้ต้มยากินรอดูอาการ ถ้า
• ไม่ดีขึ้นคงต้องไปอำเภอ
• แต่หมอยาย้ำว่า สำคัญคือห้ามคนแปลกหน้าหรือคนไม่รู้
• จักมาเยี่ยมเด็ดขาด
• นั่นละครับพูดยังไม่ทันขาดคำ แม่เล่าว่ามีเพื่อนๆ ตากับ
• ยายแวะมาเยี่ยมหลายคน บางคนแม่ก็จำได้ บางคนก็
• ไม่รู้จัก
• หมอยาก็มองหน้าคุณตาผม ตาผมเลยบอกว่าไม่เป็นไร
• เพื่อนกันๆ เสร็จแล้วเพื่อนๆตาก็เดินเข้าไปเยี่ยมน้าแย้ม
• ซึ่งนอนอยู่บนเตียงไม้ตรงโถงกลางบ้าน
• ปรากฏว่ามีผู้หญิงแก่ๆอยู่ 1 คน ยืนอยู่ตรงหน้าประตูไม่
• เข้าไปเยี่ยม จ้องไปที่น้าแย้ม น้าแย้มเห็นหญิงแก่คนนี้ก็
• ร้องกรี๊ดด ดังลั่นบ้าน ทุกคนตกใจหมอยาเห็นหญิงแก่คน
• ตากับยายผมก็สงสัยเข้า ไปถามหมอยา หมอยาถามกลับ
• ว่ารู้จักยายแก่คนนี้เหรอ ตากับยายบอกไม่รู้จัก
• หมอยาจึงเล่าให้ฟังว่า ยายแก่คนเนี่ยเป็นพวกเล่นของ
• เล่นจนของเข้าตัว เพี้ยน วิปริต ปกติเป็นคนเงียบๆ ไม่
• สุงสิงกับใคร
• ไม่รู้วันนี้มาทำไม แต่ถ้ายายแก่คนนี้มาอีกให้รีบไล่ อย่า
• ให้เข้ามาในบ้าน และห้ามให้เจอคนป่วยเด็ดขาด
• คุยกันสักพักแล้วหมอก็กลับไป บอกว่าถ้าอาการไม่ดีให้
• ไปตาม แต่หลายๆอย่างดูจะแย่ลง คืนนั้นเองที่เหตุการณ์
• แปลกๆเริ่มเกิดขึ้นในบ้าน
• ตอนดึกคืนนั้น แม่ผมนอนหลับอยู่ในมุ้ง ก็เห็นเงาลางๆ
• ของน้าแย้มออกมาจากมุ้งข้างๆ แม่ก็ถามจะไปไหน แต่
• น้าแย้มไม่ตอบ
• เดินหายไปในครัว แม่เลยลุกเดินตามไปดูน้องในครัว ก็
• เห็นน้าแย้มนั่งยองๆหันหลังให้อยู่ แม่เดินอ้อมไปด้าน
• หน้าก็ตกใจมาก
• เพราะน้าแย้มนั่งกินเครื่องในไก่อยู่โดยที่ไม่สนใจแม่ผม
• เลย เพียงแค่กรอกตามาชำเลืองแม่ผมแว่บเดียว
• แล้วน้าแย้มก็เดินกลับไปนอน แม่ผมแม้จะงงๆ แต่ก็ยัง
• เด็กอยู่ไม่ได้สนใจ ก็เดินตามไปนอน เช้าวันรุ่งขึ้นยายก็
• มาดูอาการ จับหัวน้าแย้ม ปรากฎว่าไข้ลดแล้ว ยายก็
• บอกว่า หายแล้วก็ออกไปเดินรับอากาศหน่อย ไป
• โรงเรียนไหวมั้ย?
• น้าแย้มตอบยายมา 3 คำ แม่ผมจำฝังใจว่า “กูจะนอน”
• ยายผมเห็นน้าแย้มป่วยอยู่จึงไม่ได้ว่าอะไรมาก แค่บ่นๆ
• แล้วเดินออกไป ส่วนแม่ผมกับน้าเย็น ก็ไปโรงเรียนกัน 2คน
• นั้นก็วิ่งเข้ามาชี้หน้าด่าตะโกนลั่นเสียงดัง
• แบบหยาบๆเลยครับ ขออภัยด้วย “E-sad! ยิ้ม ยิ้มมา
• ทำไม รีบกลับไปเลยนะ อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีกนะ อย่าง
• ยิ้มมันไม่ได้ตายดีหรอก”
• คนในบ้านก็ตกใจครับ งงด้วย แม่ผมก็ตกใจ ผู้หญิงแก่
• ระหว่างทางน้าเย็นก็เล่าว่า เมือคืนน้าแย้มนอนจ้องหน้า
• ทั้งคืน รู้สึกน่ากลัวยังไงไม่รู้ แม่ผมก็บอกว่าไม่มีอะไร
• คิดมาก
• หลังเลิกเรียนกลับมาถึงบ้าน น้าแย้มก็ยังนอนอยู่ ยายทำ
• กับข้าวให้ก็ไม่กิน บอกอยากจะกินต้มเครื่องในจะได้มี
• แรง
• (ซึ่งปกติแม่บอกว่าน้าแย้มเกลียดเครื่องในมาก) ด้วย
• ความรักลูก ยายก็ไปฆ่าไก่ในเล้ามาแล้วแช่เย็นไว้ พรุ่งนี้
• เช้าจะได้ทำให้น้าแย้มกิน
• แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอน ช่วงดึกๆ น้าแย้มก็ออก
• จากมุ้ง เดินเข้าไปในครัวอีก แต่คืนนี้แปลกกว่าและหาย
• ไปนานกว่าปกติ ราวๆตี 2-3 หมาหอนระงมไปหมด แม่ก็
• สะดุ้งตื่น แม่มองเข้าไปในมุ้งหลังข้างๆ ไม่เห็นน้าแย้ม
• เห็นแค่น้าเย็นนอนหลับอยู่คนเดียว
• ระหว่างนั้นมีเสียงแปลกๆ ฟังคล้ายบทสวดมนต์ หรือคำ
• พูดอะไรสักอย่างไม่เป็นภาษา และไม่ใกล้ไม่ไกล
• เสียงนั้นดังว่า “หยุด
• .ซี่
• หยด.
• ธีหยด”
• แม่บอกว่าเสียงเย็นเยียบยานคาง วังเวง น่ากลัวมาก ฟัง
• แล้วขนลุก จนแม่ไม่กล้าออกจากมุ้งไปตามน้าแย้ม ต้อง
• นอนคลุมโปงอยู่
• (ตอนฟังช็อตนี้ มีขนลุกตามครับ)
• เสียงดังกล่าวดังอยู่สักพักก็เงียบ แล้วแม่ก็ได้ยินเสียงคน
• เดินกลับเข้ามาในห้อง ตึก…
• ..ตึก
• ตึก ดังมากเหมือน
• ผู้ใหญ่กระทึบเท้า
• แม่ชำเลืองดูแว่บเดียว ก็เห็นน้าแย้มกำลังกลับเข้านอน
• แม้จะไม่ค่อยชัดเพราะมีมุ้งบัง แต่แม่ก็เห็นน้าแย้มหัน
• กลับมามองแล้วยิ้ม
• แม่บอกว่าแววตาของน้าแย้มคืนนั้น ดูแปลกๆชอบกล คืน
• นั้นทั้งคืน แม่เล่าว่านอนไม่หลับเลย ยาวนานมาก
• รอเสียงเดียว..
• ..เสียงไก่ขัน
• เหตุการณ์เป็นแบบนี้อยู่ 2-3 วัน กลางวันน้าแย้มจะนอน
• อย่างเดียวส่วนกลางคืนก็จะลุกหายไปในความมืด แล้ว
• สักพักก็จะมีเสียงหมาหอนแทรกด้วยเสียงโหยหวน ดัง
• ลอยมาว่า ” ฮี่หยด” ทุกครั้ง จนแม่ผมกลัวมากเลยคิดว่า
• จะไปคุยกับลุงผม แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถาม
• เช้าวันต่อมาแม่ก็ได้ยินพี่ชาย 3 คน คุยกัน (สมมุติพี่ชาย
• ของแม่ 3 คน ยักษ์, ยศ, ยอด) โดยลุงยศคุยอยู่กับลุง
• ยักษ์ ใจความคือ
• ลุงยศบอกว่ารู้สึกแย้มแปลกๆไป กลางวันเอาแต่นอน ไม่
• ช่วยงานในบ้าน เถมยังมีกิริยาก้าวร้าว ผิดไปจากคน
• เดิมมาก
• ที่ทั้งขยันและเรียบร้อย ลุงยักษ์(พี่คนโตนิสัยนักเลงมากๆ
• แต่ไม่ค่อยอยู่บ้านต้องไปทำงานบ่อยๆ) บอกว่าก็รู้สึก
• แปลกๆเหมือนกัน
• กลางวันรู้สึกหลบหน้าหลบตาคนในบ้านตลอด ไม่ค่อย
• คุยกับใคร หรือจะโดนของ (สมัยก่อนต้องยอมรับครับว่า
• เรื่องแบบนี้มีอิทธิพลกับคนไทยมากๆ โดยเฉพาะต่าง
• จังหวัดที่ไกลจากความเจริญ)
• ให้รอดูอาการอีกวัน ถ้าไม่ดีขึ้นพรุ่งนี้จะไปตามหมอยา
• มาดูอาการอีกครั้ง แม่ผมก็เลยเดินเข้าไปคุยว่ารู้สึก
• แปลกๆเหมือนกัน
• ตอนกลางคืนน้าแย้มชอบลุกออกไปไหนไม่รู้ แล้วแม่ก็
• บอกว่าได้ยินเสียงแปลกๆด้วย แต่ลุง 3 คน บอกว่าแม่
• ฝัน
• (มาบอกตอนหลังว่าไม่อยากให้กลัว) และคืนนั้นเองก็มี
• เหตุการณ์หลายๆอย่างเกิดขึ้น
• ช่วงเย็นตาผมกับยายต้องไปงานเลี้ยงต่างอำเภอ และ
• กว่าจะกลับคงใกล้ๆรุ่ง ให้ลุงยักษ์ดูน้องๆด้วย
• แม่ก็เห็นลุงยักษ์กับลุงยศยืนซุบชิบคุยกัน หลังจากกิน
• ข้าวเสร็จ คุยกันสักพักทุกคนแยกย้ายกันเข้านอน แม่ก็
• เข้ามุงนอน
• ซึ่งคืนนั้นน้าเย็นขอมานอนกับแม่ เพราะไม่ชอบที่น้าแย้ม
• ชอบนอนจ้องหน้า ซึ่งหลังๆ แม่กับน้าแย้มก็แทบจะไม่ได้
• คุย
• คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่สักพัก แล้วก็หลับไป กลางดึกคืน
• นั้นเอง แม่ก็ได้ยินเสียงคนเดินอยู่ใกล้ๆเหมือนเดิม เสียง
• ดังมาก
• ตึก ตึก ตึก ก็คิดว่าคงเป็นน้าแย้มลุกไปไหนอีกแล้ว ก็พูด
• ออกไปว่า “เดินเบาๆหน่อยสิ คนจะหลับจะนอน” น้าแย้ม
• ไม่ตอบ แต่มีเสียงหัวเราะเบาๆ แล้วตามด้วยเสียงวี๊ด แม่
• ก็ไม่ได้สนใจเพราะง่วงมาก แต่ก็ต้องมาสะดุ้งตื่นอีกครั้ง
• ได้ยินเสียงโหยหวนนั่นอีก
• “หยด.
• .·หยด
• .ธีหยด”
• แม่บอกว่าคืนนั้นรู้สึกกลัวผิดปกติ จึงลุกขึ้นมา ว่าจะไป
• นอนกับพี่ๆ (ลุง)
• (โดยทิ้งน้าเย็นให้นอนคนเดียว<) แม่เดินออกมาจาก
• ห้อง ภายในบ้านมืดสนิท แต่ไม่มีอะไรผิดปกติ แม่หยิบ
• ไฟฉาย
• แล้วรีบจ้ำไปทางห้องลุงยักษ์ เพราะเสียงนั่นยังดังอยู่
• ใกล้ๆน่าจะอยู่หลังด้านบ้าน มันโหยหวนและน่ากลัวมาก
• พอแม่เข้าไปห้องลุงยักษ์ ก็เปิดมุ้งจะเข้าไปนอนด้วย แต่
• ในมุ้งนั้นว่างเปล่า ไม่มีเงาคนอยู่เลย
• แม่ผมก็คิดในใจว่าลุงยักษ์คงออกไปเที่ยวอีกแล้ว เลย
• เดินไปมุ้งข้างๆที่ลุงยอดกับลุงยศนอนอยู่ ปรากฎว่าใน
• มุ้งก็ไม่มีคนอีก
• แต่ยังไม่ทันที่แม่ผมจะคิดอะไรก็สะดุ้งสุดตัว เพราะมี
• เสียงปืนดังขึ้น
• เสียงปืนดัง 1 นัด แม่ผมตกใจกระโจนเข้าไปอยู่ในมุ้ง แต่
• ยังไม่ทันที่จะคลุมโปงก็ได้ยินเสียงหลายเสียงสับสนไป
• หมด
• หนึ่ง คือเสียงน้าเย็นที่ร้องกรี๊ดลั่นบ้าน แม่เล่าว่ารีบวิ่งไป
• ห้องนอน เห็นน้าเย็นนั่งร้องไห้อยู่ในมุ้ง ก็เข้าไปปลอบ
• (น้าเย็นอายุน้อยกว่าแม่ผม 2 ปี)
• แต่ยังไม่ทันที่น้าเย็นจะหยุดร้อง เสียงปืนก็ดังขึ้นอีก 1 นัด
• ทีนี้ 2 คนกอดกันกลมเลย
• แล้วก็ได้ยินเสียงลุงยักษ์ตะโกนดังลั่นจากนอกบ้าน
• (ภาษาพ่อขุนรามฯนะครับ)
• “E.
• . เมิงทำอะไรน้องกูวะ!!?”
• พอได้ยินเสียง แม่ผมก็บอกให้น้าเย็นไปหลบอยู่ในตู้
• เสื้อผ้า บอกว่าเดี๋ยวมา พอน้าเย็นเข้าไปอยู่ในตู้เสื้อผ้า
• แล้วปิดตู้ แม่ก็รีบวิ่งไปทางต้นเสียงซึ่งอยู่ด้านหลังบ้าน
• ซึ่งประตูหลังบ้านเปิดอยู่ ก็เห็นลุงยศกับลุงยอดถือจอบ,
• พร้า คนละด้าม
• ถือไฟฉายคนละกระบอกส่องไปมาในความมืด โดยด้าน
• หน้าสุด ลุงยักษ์ยืนถือปืนลูกซองอยู่
• ด้านหลังบ้าน จะมีกอไผ่กอใหญ่อยู่ 2-3 กอ เลยไปเป็น
• แปลกผักกว้างๆ สุดสายตา ซึ่งดำทมึนไปหมด ไม่เห็น
• อะไรเลย
• พอลุงยอดเห็นแม่ผมออกมาก็ไล่ให้กลับเข้าบ้าน แม่ผมก็
• วิ่งไปหลบหลังประตู แล้วชำเลืองมองตรงไปในความมืด
• คือมันมืดมาก แทบไม่เห็นอะไรเลย เห็นแค่ไฟฉาย 2
• กระบอก สาดไปมาในความมืด แม่ผมก็ถามลุงยอดว่า
• “โจรเหรอๆ”
• แต่ลุงยอดไม่ตอบ บอกว่าอย่าออกมา ระหว่างที่แม่กำลัง
• กล้าๆกลัวๆ ปนสงสัยอยู่อยู่นั่นเอง
• จู่ๆ ไฟจากไฟฉายก็ส่องไปเจอเงาๆนึง แม่บอกว่าเห็นไม่
• ชัด แต่เป็นคนแน่ๆ เป็นผู้หญิง ใส่เสื้อสีดำ ยืนนิ่งอยู่ใน
• ความมืด
• อยู่ไกลออกไปหลายสิบเมตร
• พอไฟฉายส่องเจอเงาคนปุ๊บ ลุงยักษ์ไม่ถงไม่ถามสุขภาพ
• สักคำ ซัดตูมด้วยลูกซองเลย
• แม่ปิดหร้องกรี๊ดลงไปนั่งกับพื้น แล้วตะโกนถามลุงยอด
• เห้ย ยิงทำไมนั่นแย้มรึเปล่า!! ลุงยอดตอบกลับมาว่า
• เงียบๆ! อยู่ตรงนี้นิ่งๆ ห้ามออกไปไหน
• เสร็จแล้ว ลุง 3 คนก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตรงจุดที่เห็นเงาคน
• เมื่อสักครู่ แม่เห็นแค่แสงไฟวับๆอยู่ไกลๆ เห็นลุง 3 คน
• เดินวนไปมา
• ได้ยินเสียงบนอยู่ไกลๆว่า “ไปไหนวะ”
• วนอยู่สักพักก็เดินกลับมา แม่ผมก็ตกใจถามว่า แย้มรี
• เปล่า? ลุงยักษ์คงเดือดๆอยู่ เลยดูแม่ผมว่า เงียบๆ อย่า
• เพิ่งถามอะไรได้ป่ะ?
• แล้วก็เดินเข้าไปในบ้านเอากระสุนปืนยัดใส่กระเป๋ากำนึง
• แล้วบอกให้ลุงยศเดินไปด้วย ทั้ง 2 คนเดินลุยกลับเข้าไป
• ในความมืดต่อ
• แม่ผมก็งงไปหมด น้ำตาซึมๆ ลุงยอดเลยมานั่งข้างๆ แล้ว
• บอกว่าไม่มีอะไรๆ แม่ผมคงสุดแล้ว จึงบอกกลับไปว่า
• “ไม่มีได้ไง! มีอะไรก็บอกมาสิ แล้วเมื่อกี้ยิงอะไร ยิงใคร
• เกิดเป็นแย้มจะทำไง?”
• ลุงยอดเลยเอาไฟฉายส่องไปข้างๆบ้าน ใกล้ๆกอต้นไผ่
• ตรงนั้นน้าแย้มนั่งอยู่
• น้าแย้มเหมือนนั่งหลับอยู่ เหมือนละเมอแล้วมานั่งหลับต
• รงนี้ แม่เข้าไปปลุกแล้วเขย่าแรงๆจนน้าแย้มตื่น พอตื่น
• ปุ๊บ
• น้ำแย้มร้องโอ้ยแบบทรมานมาก บอกว่าปวดเมื่อย และ
• ปวดท้องมาก พี่ยอดเดินเข้ามาดู บอกให้พากลับเข้าไป
• ในบ้าน
• 2 คนช่วยประคองน้าแย้มกลับมาที่ห้อง พอได้ยินเสียง
• คนน้าเย็นก็โผล่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า เข้าไปถามแม่ผมว่า
• มีอะไรกัน แย้มเป็นอะไร?
• แม่ผมก็กำลังจะเล่า แต่ลุงยอดสั่นหัวไม่ให้เล่า บอกให้
• พาแย้มไปนอน น้าเย็นก็ถามแย้มเป็นอะไร น้าแย้มก็ตอบ
• แบบปกติไม่ก้าวร้าว แบบปกติ แบบที่เป็นตัวเอง ว่าเจ็บ
• ท้อง
• 1
• เสร็จแล้ว แม่กับลุงยอดก็เดินออกมานอกห้อง แม่ผมก็
• ถามต่อ มันเกิดอะไรขึ้น อยากรู้ ลุงยอดก็เริ่มเล่าว่า
• นั่งคุยกับลุงยักษ์, ลุงยศว่า แย้มดูแปลกๆ ไม่ค่อยพูดจา
• พูดก้าวร้าว วันๆเอาแต่นอน
• แล้วช่วงที่ลุงยักษ์ไม่อยู่ ก็มีเสียงอะไรแปลกๆทุกคืน ลุง
• ยักษ์บอกว่ารู้สึกเหมือนกัน เดี๋ยวคืนนี้ลองนั่งดูสิว่าจะมี
• อะไรรึเปล่า
• ทั้ง 3 คนก็นั่งรอ จน ยอดกับยศหลับไป จนลุงยักษ์มา
• ปลุก บอกว่า นั่งสูบบุหรี่อยู่ กำลังจะหลับ เห็นแย้มเดิน
• ออกไปทางหลังบ้าน
• ทั้ง 3 คนก็เดินตามออกไป พอไปถึงประตูกำลังจะเปิด
• ก็ได้ยินเสียง สวบ สวบ เหมือนใครเหยียบใบไม้อยู่ ดังมา
• จากหลังบ้าน
• ลุงยักษ์เดินไปหยิบปืน แล้วเปิดประตูออกไป ไฟส่องไป
• ทางต้นเสียง ด้านนอกมีแต่ความมืด ส่องกันครู่นึง ก็เห็น
• น้าแย้มยืนหันหลัง
• โงนเงนไปมา
• พอลุงยักษ์ส่งเสียงเรียกออกไป แย้มหันกลับมามองแว่บ
• เดียวก็ล้มพับไปเลย พี่ยศจึงเข้าปลุกและเรียกแย้ม แต่ไม่
• ตื่น
• นั้นชั่วอึดใจเดียวหลังจากจับแย้มนั่งพิงกอไผ่ ก็มีเสียง
• แปลกๆ เหมือนคนโหยหวนอะไรสักอย่าง ( หยดนั่นละ
• ครับ )
• ดังลอยมาจากด้านหลังกอไผ่ ซึ่งเป็นแปลงผักโล่งๆ ลุง 2
• คนเลยส่องไฟไปทางเสียง ก็เห็นเมีเงาคนยืนอยู่ลิบๆ ไม่
• ใกล้ไม่ไกล
• พอไฟส่องชัดๆก็ รู้ว่าเป็นผู้หญิง ใส่เสื้อเข้มๆ ยืนยิ้มอยู่
• ลุงยักษ์เลยยิงปืนขึ้นฟ้าไป 1 นัด แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังยืน
• อยู่ที่เดิม ไม่ขยับและยิ้มๆ เหมือนเดิม คราวนี้ลุงยักษ์เลย
• ยิงใส่ไปอีก 1 นัด แต่ก็แแว่บหายไป แล้วครู่นึง เรื่องหลัง
• จากนั้น ก็ตามที่เห็นกันนั่นละ
• แม่ผมถามต่อว่าแล้วไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลยเหรอ? ลุง
• ยอดบอกว่า ตอนไปถึงไม่มี แต่ก่อนหน้านี้มีแน่
• เพราะมีรอยเท้า (เปล่า) ใหม่ๆยืนย่ำอยู่บนแปลงผัก

ทีมงานได้สัมภาษณ์ นักข่าวสาว 7 ดรุณี หนังเรื่อง ธี่หยด ดูแล้วช่วยวิจารณ์ ส่วนใหญ่บอกเป็นเรื่องเล่า ต่อๆกันมา น่าจะเป็นเรื่องจริง เพราะมีพยานอยู่ในเหตุการณ์ เป็นจำนวนมาก หนังสยองขวัญ เอฟเฟคต์ แสงสี ซาวด์ ฉาก ทำให้คนดูหนัง รู้สึกตื้นเต้น และลุ้นระทึกไปกับตัวละคร เสียวทุกตอน บางตอนต้องปิดตา เพราะกลัว นักข่าวสาว 7 ดรุณีกล่าว หนังเรื่อง ธี่หยด มีกำหนดฉายพร้อมกันทุกโรงเมเจอร์ซีนีเพล็กซ์ ทั่วประเทศ ตั้งแต่วันที่ 26 ตุลาคม 2566 เป็นต้นไป

ภาพ-ข่าว

น.ส.จันทกานต์ เรืองอิ่ม
น.ส.ญาณพันธุ์ จิตมณี
น.ส.ณัฐญาพร ส่องสว่าง
น.ส.ธนัทอร พิลาถ้อย
น.ส.อภิชญา มีผิว
น.ส.อมราพร คงสิพัฒน์
น.ส.พัณณิตา สายสินธุ์
น.ส.เก้าตะวัน ชื่นอำพัน
น.ส.ประภาศิริ ประฉิมมะ
นสพ.ST NEWS ออนไลน์